مقایسه تحلیلی باروک و سبک هندی

باروک (baroque) شیوه ای است در هنر که از اواخر سده ی ۱۶ میلادی در ایتالیا آغاز شد و تا اواخر سده ی ۱۸ میلادی در اروپا رواج داشت و سپس در آمریکای مرکزی و جنوبی مورد توجه قرار گرفت.این جریان ابتدا در هنر معماری ظاهر شد و به تدریج در ادبیات، هنرهای تجسمی و موسیقی رسوخ کرد.باروک، هنری است با ساختار بسیار قوی که در شعر و نثرش، استعاره ها و کنایه ها همان نقشی را ایفا می کنند که در معماری اش، قوس ها، مارپیچ ها و اشکال حلزونی.هنر باروک به دلیل استفاده ی زیاد از جزئیات و گردش چشم بر آثار آن، هنری پویا و متحرک است و ممکن است مخاطب را گیج کند، چشمانش را خیره سازد و او را از عادت های روزمره ی خود دور نماید. درون‏مایه‏های‏ اصلی هنر باروک مانند حرکت و پویایی،بی‏ثباتی زندگی و دنیا،بهره بردن از لحظات‏ گذرای عمر،عصیان در برابر ادبیات کلاسیک و به شگفتی واداشتن مخاطب و... در اشعار شاعران سبک هندی نیز دیده می شود. شرق شناسان اروپایی نه تنها این دو مکتب را با هم منطبق دانسته اند بلکه از عنوان باروک برای سبک هندی استفاده کرده اند. به طور خلاصه می توان گفت: باروک آن چیزی است که کلاسیک نیست. از نظر ادبی باروک اغلب در برابر کلاسیسیسم معنی می شود. در این پژوهش ضمن معرفی سبک باروک، به بررسی تحلیلی و تطبیقی این سبک با شعر شاعران سبک هندی پرداخته شده است.